|
عاشقان دل شکسته فضای طنز و عاشقانه همراه با داستان های پند آموز درباره وبلاگ خیلی متشکرم بابت بازدیدتون. نويسندگان ﺑﻬﻠﻮﻝ ﻭ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﮔﺬﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻌﺬﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻴﻜﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺁﺗﺶ * ﻋﺬﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻴﺰﻳﻜﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﻮﺩ ﺳﻮﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﺎﻋﻞ ﻭ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻣﻨﺪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻴﻜﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻠﻮﺧﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﭘﺮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﺨﺖ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻛﻠﻮﺥ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ ﺭﺍ ﻛﻮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﭼﻪ ﺳﺘﻤﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ؟ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﮔﻔﺖ ﻛﻠﻮﺧﻰ ﻛﻪ ﭘﺮﺕ ﻛﺮﺩﻯ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻰ ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﻣﮕﺮ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺗﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰﻯ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺘﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻬﻢ ﺟﻨﺲ ﺧﻮﺩ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻛﻠﻮﺥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺑﻨﺎ ﺑﻌﻘﻴﺪﻩ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﺮﺍ ﻧﻴﺎﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻤﻴﮕﻔﺘﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺎﻋﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻮﺥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﺑﻮﺣﻨﻴﻔﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﻠﻮﻝ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻛﻠﻮﺥ ﺳﻪ ﻏﻠﻂ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺎﺵ ﻛﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺮﺧﺺ ﻧﻤﻮﺩ نظرات شما عزیزان: پيوندها
|
|||
 |
<-PollName->
آمار
وب سایت: